Ek probeer hier maar net so bietjie boek hou van wat gebeur in Elsoné en ons lewens terwyl die verandering nog baie nuut en baie groot is. Kom ons kyk waar vat dit ons ...
2011-11-03
Fietsry
Ons het vir Elsoné 'n stoeltjie gekry om agter op die fiets saam te ry en het vanaand vir die eerste keer gaan ry... Daar is fotos: http://t.co/iIny3lpI
2011-10-25
Verhoogde Intensiteit
Nee, dit is glad nie soos jy dink nie, maar dit ook ja. Soos wat Elsoné al hoe meer en meer haar eie mensie raak hoe meer voel 'n mens betrokke by haar - en dit het die laaste ruk verskriklik momentum opgetel.
Maar dis nie wat ek bedoel nie. Ek bedoel eintlik maar dit tong in die kies want ons betrokkenheid by haar gebeur met liefde en vanself.
Ek probeer eintlik sê: "Dit was 'n paar weke want intensgeid..."
Tannies Kuier
Tannie Annette en -Suzette het mos die week van 23 September tot 1 Oktober in Durban kom vakansie hou en sommer 'n draai hier by ons kom maak die eerste Vrydag en Saterdag. Dit was baie lekker om hulle hier te hê.
Maratonnaweek
Toe Lizzanne laas jaar omtrent hierdie tyd by 'n klubdraffie ons vertel van haar laaste maraton waarin sy 'n 3h43m (as ek reg onthou) gehardloop het en dat dit die Suidkus maraton is en dat daar 'n trein betrokke is het ek gevoel ek moet dit ook hardloop.
En so het ek vir Tim oorreed dat ons moet mik om voor die einde van die jaar nog 'n "M" deur the werk. Hy het so 'n bietjie geprotesteer maar toe later help planne maak om te sorg dat ons voorbereid is daarop. Dit het soos 'n ewigheid gevoel, maar eindelik breek die maratondag van 2 Oktober 2011 toe aan ('n week voor die groot familie makietie: Elsoné se Doop).
Ons klim toe in ons wa oppad na Amanzimtoti vir die resies met 'n vae hoop op 'n rustige naweek (met die naderende doop in ons gedagtes). Ek kan getuig dat dit darem soortvan rustig was, behalwe dat die muskiete Elsoné verskriklik in haar gesig gebyt het - die merke sit NOU nog. Ons het die Vrydagaand weer 'n kans gekry om vir Ta'Zet en Ta'Annette te sien en by ZANZIbar baie lekker gekuier terwyl ons probeer kyk of ons die wange van Oom Wikus se kredietkaart kon induik...
Die Saterdag toe ek gaan inskryf vir die "M", het Mooimooi kans gekry om vir die eerste keer 'n glyplank te ry en het dit natuurlik vreeslik geniet:
Ons het na die inskrywery ook by Clearwater Spur gaan "ontbyt" eet en Elsoné het vir die eerste keer in 'n babastoeltjie by die tafel in 'n restaurant gesit. Ek het ook vir die eerste keer haar linker pinkie tussen 'n babastoeltjie en 'n tafel in 'n restaurant vasgeknyp - daar is nou nog net 9 vingers wat nog nie so deurgeloop het nei. Maar wat meer opmerklik was is die feit dat sy daar in Spur op 1 Oktober 2011 vir my die eerste keer regtig soos 'n dogtertjie begin lyk het en ek het besef my babaMooimooi is besig om groot te word.
Die maraton het ook goed afgeloop - ek sou graag drie en 'n kwart minute vinniger wou wees, maar nou ja. Gedurende die maraton het ek 'n vreemdeling, Ross, langs die pad gekry en ons het mekaar gehelp om die resies 'n bietjie korter te laat voel 15 en 30 km d.m.v. goeie geselskap. Ek was lekker sterk en kon die laaste 12 km in net oor 'n uur gedoen kry deur alles te gee en hard te werk:
Doopnaweek
Dit voel soos 'n ewigheid vandat ons begin het om die doop te reël maar die tyd het toe aangebreek en verby gesnel. Dinsdag 27 September het ons heen-en-weer King Shaka lughawe toe gery om vir Skoonma te haal en voor ons weer ons oë uitvee is die doopnaweek verby en is dit die volgende Maandag vir die volgende heen-en-weer. Ek kon nie glo dat so 'n groot week so gou kon om wees nie.
Dit was vreeslik lekker om almal hier te hê. Ons het almal baie lekker gekuier maar arme Anné het baie hard gewerk om almal se mae vol te probeer hou.
Elsoné is natuurlik die oggend gedoop toe die Springbokke daardie berugte toets teen die Aussies gespeel het met 'n sekere mnr. "BL" as skeidsregter. Daar was sekerlik net vriende en familie van die dooppare in die erediens, maar dit pla glad nie. Dit was tog baie spesiaal. Een ding wat ek seker nie sal onthou nie en moet neerskryf was my gevoel van hoe die lewe en tyd onverpoosd aanstap - met of sonder jou.
Maar dis nie wat ek bedoel nie. Ek bedoel eintlik maar dit tong in die kies want ons betrokkenheid by haar gebeur met liefde en vanself.
Ek probeer eintlik sê: "Dit was 'n paar weke want intensgeid..."
Tannies Kuier
Tannie Annette en -Suzette het mos die week van 23 September tot 1 Oktober in Durban kom vakansie hou en sommer 'n draai hier by ons kom maak die eerste Vrydag en Saterdag. Dit was baie lekker om hulle hier te hê.
 |
| Elsoné sit by Ta'Zet en maak 'n "forty-days" |
 |
| Een van die eerste kere wat Elsoné nie net slaap as ons uitgaan (Thai Wok) nie, maar saam kuier vir die eerste twee ure. Die hoenderbeen het haar darm vir 'n rukkie besig gehou. Kyk daai blou oë! |
 |
| Ek het sommer 'n "groepfoto" geneem voor ek Saterdag weg is om die Tonevale resies te gaan hol |
Maratonnaweek
Toe Lizzanne laas jaar omtrent hierdie tyd by 'n klubdraffie ons vertel van haar laaste maraton waarin sy 'n 3h43m (as ek reg onthou) gehardloop het en dat dit die Suidkus maraton is en dat daar 'n trein betrokke is het ek gevoel ek moet dit ook hardloop.
En so het ek vir Tim oorreed dat ons moet mik om voor die einde van die jaar nog 'n "M" deur the werk. Hy het so 'n bietjie geprotesteer maar toe later help planne maak om te sorg dat ons voorbereid is daarop. Dit het soos 'n ewigheid gevoel, maar eindelik breek die maratondag van 2 Oktober 2011 toe aan ('n week voor die groot familie makietie: Elsoné se Doop).
Ons klim toe in ons wa oppad na Amanzimtoti vir die resies met 'n vae hoop op 'n rustige naweek (met die naderende doop in ons gedagtes). Ek kan getuig dat dit darem soortvan rustig was, behalwe dat die muskiete Elsoné verskriklik in haar gesig gebyt het - die merke sit NOU nog. Ons het die Vrydagaand weer 'n kans gekry om vir Ta'Zet en Ta'Annette te sien en by ZANZIbar baie lekker gekuier terwyl ons probeer kyk of ons die wange van Oom Wikus se kredietkaart kon induik...
Die Saterdag toe ek gaan inskryf vir die "M", het Mooimooi kans gekry om vir die eerste keer 'n glyplank te ry en het dit natuurlik vreeslik geniet:
Ons het na die inskrywery ook by Clearwater Spur gaan "ontbyt" eet en Elsoné het vir die eerste keer in 'n babastoeltjie by die tafel in 'n restaurant gesit. Ek het ook vir die eerste keer haar linker pinkie tussen 'n babastoeltjie en 'n tafel in 'n restaurant vasgeknyp - daar is nou nog net 9 vingers wat nog nie so deurgeloop het nei. Maar wat meer opmerklik was is die feit dat sy daar in Spur op 1 Oktober 2011 vir my die eerste keer regtig soos 'n dogtertjie begin lyk het en ek het besef my babaMooimooi is besig om groot te word.
Die maraton het ook goed afgeloop - ek sou graag drie en 'n kwart minute vinniger wou wees, maar nou ja. Gedurende die maraton het ek 'n vreemdeling, Ross, langs die pad gekry en ons het mekaar gehelp om die resies 'n bietjie korter te laat voel 15 en 30 km d.m.v. goeie geselskap. Ek was lekker sterk en kon die laaste 12 km in net oor 'n uur gedoen kry deur alles te gee en hard te werk:
Vir die eerste keer in 'n lang tyd kon ek ook darem 'n resies bietjie voor my hoogs-gewaardeerde en waardevolle hardloopmaat voltooi.
Doopnaweek
Dit voel soos 'n ewigheid vandat ons begin het om die doop te reël maar die tyd het toe aangebreek en verby gesnel. Dinsdag 27 September het ons heen-en-weer King Shaka lughawe toe gery om vir Skoonma te haal en voor ons weer ons oë uitvee is die doopnaweek verby en is dit die volgende Maandag vir die volgende heen-en-weer. Ek kon nie glo dat so 'n groot week so gou kon om wees nie.
Dit was vreeslik lekker om almal hier te hê. Ons het almal baie lekker gekuier maar arme Anné het baie hard gewerk om almal se mae vol te probeer hou.
Elsoné is natuurlik die oggend gedoop toe die Springbokke daardie berugte toets teen die Aussies gespeel het met 'n sekere mnr. "BL" as skeidsregter. Daar was sekerlik net vriende en familie van die dooppare in die erediens, maar dit pla glad nie. Dit was tog baie spesiaal. Een ding wat ek seker nie sal onthou nie en moet neerskryf was my gevoel van hoe die lewe en tyd onverpoosd aanstap - met of sonder jou.
 |
| Die uitnodiging wat ek vir almal gestuur het om "saam te kom doop" |
 |
| Saterdagoggend terwyl Mamma besig is met die blomme het van die vroumense agter saam gekuier. |
 |
| Anné se kermiskerrie word opgedien |
 |
| Elsoné wys vir haar Ouma een van daai duur geskenke wat so lekker speel. |
 |
| Doopoggend: Ons gaan nou aantrek |
 |
| Doopoggend: Die oomblik van die Teken |
 |
| Doopoggend: My Gesin |
 |
| Doopoggend: Pragtig |
 |
| Doopoggend: Pa en dogter |
2011-09-26
Kruiperigheid
Sy het nou net vir die heel eerste keer regte vorentoe resulterende bewegings gemaak wat in party kringe as "kruip" beskryf kan word.
2011-09-18
Fotos: Nuwe Fase
Ek het 'n slegte blogger geword. Ek sê nie veel en laai net fotos op met die hoop dat die fotos die hele storie sal vertel ... en hulle doen nie.
Dit was nie lank na die vorige inskrywing wat ek begin voel het ek moet skryf dat Elsoné definitief 'n nuwe fase binnegegaan het nie. En dit was 'n fase van om 'n babatjie te wees na iemand meer as net 'n babatjie. Ek kan onthou hoe ek hartseer daaroor gevoel het, maar as ek nou daaraan dink is dit al weer iets waarmee ek kon begin vrede maak.
Sy het intussen begin om hande te klap en om te waai - op daai stadium sou ek my dit nog moeilik kon indink. En dit is nou al weer 'n maand en 'n half later. Dinge begin nou vinnig vorder; sy is sweerlik naby aan kruip. Daar is twee tekens:
- Sy is al verby die punt om op haar hande en knieë te staan ... nee, dis nie goed genoeg nie ... sy kom al hande viervoet, maar sukkel om vorentoe te gaan uit daai posisie.
- Haar pa het al amper traliehekke vir die skuifdeure na die swembad bestel, en soos ek hom ken sal hy net betyds dit gedoen kry om die installasie so twee dae nadat sy begin kruip het te laat gebeur.
Die feit van die saak is sy is nou al heelwat meer as net 'n pap ou babatjie. En, die ander feit van die saak is sy bly 'n plesier. Sy is nog steeds baie gesond en baie tevrede en gaan maar net vorentoe in die lewe op haar manier en op haar pas.
Eergister het sy met haar hand teen die bad se rant gesit terwyl ek haar gebad het en haar handjie het so 'n bietjie gegly. Dit het toe so 'n gly geluid gemaak wat 'n badrant en 'n nat hand kan maak. Sy het dadelik besef wat gebeur het en vir my geglimlag en begin om haar hand so heen en weer te gly teen die bad om die geluid te herhaal ... sy't dit geniet en ek het dit geniet om dit te sien gebeur.
Hier is 'n paar fotos (en selfs 'n video) ook wat ek hoop sal help om die storie so 'n bietjie in te kleur:
2011-08-20
Ateljeesessie Twee
Dit was net 'n 15 minute sessie en ek het gesukkel om iets sinvol geneem te kry en is eintlik glad nie tevrede nie. Ek het wel geleer ...
Uit die 30+ fotos was daar darem hierdie paar wat ek kon hou en met die internet deel.
2011-08-11
Te Gou
Ek het nie te veel te sê vanaand nie, maar ek moet dit neerskryf.
Ek en Theuns het gisteraand lekker gekuier oor die foon en op 'n stadium daaroor gepraat dat die kinders te gou groot word, en as ek nou al 'n cliché gehoor het is dit die een. Maar blêddie hel, dis waar. En dis nie asof ek mense nie geglo het as ek dit gehoor het nie. Ek het selfs geweet ek besef nie presies hoe gou die "mense" van praat nie.
Maar nou ... nou weet ek hoe gelaai dit was as ek dit gehoor het; en hoe gelaai dit sou wees as ek die frase ooit sou gebruik teenoor iemand wat nie weet nie - as ek ooit sou. Ek probeer maar om van die clichés af weg te bly en ek kan nie vir jou sê hoekom nie.
En nog 'n ding, ek weet nie hoekom nie en ek wil ook nie morbied raak hier nie, maar ek wil dit op rekord hê. In my onkunde het ek altyd gewonder hoekom ouers so hartseer kan wees oor 'n jong babatjie wat hulle aan die dood moes afstaan. 'n Ingenieur se brein sukkel om sin daarvan te maak, want sy brein wil "compute" dat daar nog nie tyd was om regtig geheg en selfs afhanklik van so 'n jong lewetjie te kon word nie. Hier waar ek sit sal ek erken dat dit een van my grootste denkfoute ooit is. En die hoofrede daarvoor is dat ek daaroor gedink het. Dit is nie 'n dink-ding nie en ook nie 'n ding wat ingenieurs sal verstaan nie, tensy daai ingenieur skielik 'n pa geword het.
My Mooimooi is al lankal meer werd as alles wat ek ooit sal besit en ek is al net so lief vir haar as wat ek vir my vrou is.
En op 'n ander noot - Elsoné is definitief op die loesing pad. Om die waarheid te sê, sy het waarskynlik vanaand haar eerste regte pak slae gekry by haar ma. Ek sê "waarskynlik" want ek het dit nie met my oë waargeneem nie, maar hier waar ek voor die rekenaar gesit het, het my ore dit waargeneem (en ek praat nie net van die dreigemente nie). So, ek dink dit kwalifiseer. Anné sê dat Elsoné definitief die boodskap gekry het.
Ek het later maar vir Mooimooi gesê sy het 'n taktiese fout gemaak deur vir ons te wys dat 'n drag slae dalk so nou-en-dan die nodige uitwerking sal hê. Sy het toe eerder net ge-"smile" en gevolglik my met haar "cuteness super power" in elk geval uitoorlê.
Ek en Theuns het gisteraand lekker gekuier oor die foon en op 'n stadium daaroor gepraat dat die kinders te gou groot word, en as ek nou al 'n cliché gehoor het is dit die een. Maar blêddie hel, dis waar. En dis nie asof ek mense nie geglo het as ek dit gehoor het nie. Ek het selfs geweet ek besef nie presies hoe gou die "mense" van praat nie.
Maar nou ... nou weet ek hoe gelaai dit was as ek dit gehoor het; en hoe gelaai dit sou wees as ek die frase ooit sou gebruik teenoor iemand wat nie weet nie - as ek ooit sou. Ek probeer maar om van die clichés af weg te bly en ek kan nie vir jou sê hoekom nie.
En nog 'n ding, ek weet nie hoekom nie en ek wil ook nie morbied raak hier nie, maar ek wil dit op rekord hê. In my onkunde het ek altyd gewonder hoekom ouers so hartseer kan wees oor 'n jong babatjie wat hulle aan die dood moes afstaan. 'n Ingenieur se brein sukkel om sin daarvan te maak, want sy brein wil "compute" dat daar nog nie tyd was om regtig geheg en selfs afhanklik van so 'n jong lewetjie te kon word nie. Hier waar ek sit sal ek erken dat dit een van my grootste denkfoute ooit is. En die hoofrede daarvoor is dat ek daaroor gedink het. Dit is nie 'n dink-ding nie en ook nie 'n ding wat ingenieurs sal verstaan nie, tensy daai ingenieur skielik 'n pa geword het.
My Mooimooi is al lankal meer werd as alles wat ek ooit sal besit en ek is al net so lief vir haar as wat ek vir my vrou is.
En op 'n ander noot - Elsoné is definitief op die loesing pad. Om die waarheid te sê, sy het waarskynlik vanaand haar eerste regte pak slae gekry by haar ma. Ek sê "waarskynlik" want ek het dit nie met my oë waargeneem nie, maar hier waar ek voor die rekenaar gesit het, het my ore dit waargeneem (en ek praat nie net van die dreigemente nie). So, ek dink dit kwalifiseer. Anné sê dat Elsoné definitief die boodskap gekry het.
Ek het later maar vir Mooimooi gesê sy het 'n taktiese fout gemaak deur vir ons te wys dat 'n drag slae dalk so nou-en-dan die nodige uitwerking sal hê. Sy het toe eerder net ge-"smile" en gevolglik my met haar "cuteness super power" in elk geval uitoorlê.
2011-08-07
Fotos: Op 'n beter noot
 |
| Sy het Frodo se gerugkrappery vreeslik geniet! |
 |
| Was nie so 'n "happy camper" gewees die dag nie toe het Anné haar by my op die gras kom neersit. |
 |
| Haar buy het op die ou end heelwat verbeter, seker die vars lug. Maar dit was ook haar eerste grasperkkennismaking. |
 |
| Sommer net daar by El Pescatore in Ballito |
 |
| Nog 'n speelsessie met haar houtblokkies wat Elwica-hulle gegee het. |
 |
| Pa en Baba se eerste saambad... |
 |
| Elsie en Elsoné is definitief erg oor mekaar |
 |
| Elsoné se "superpower": Sy kan inkopies-doen laat "cute" lyk! |
2011-08-06
Ons Nuwe SA
Ek het hierdie gisteraand geskryf maar was in die rede geval en het toe nie dit kon oplaai nie:
Geen nuus is goeie nuus - ek is seker ek het al dit gesê van hierdie blog - en dit geld nogsteeds. Elsoné groei goed, vorder goed en ons Joubertjies het selde 'n afdag. Die dat dit so stil was die afgelope twee weke hier.
Maar een ding is seker - hierdie afgelope week was nie 'n week van "geen nuus" vir Suid Afrika nie. En ek het vir die eerste keer in my lewe ervaar hoe my perspektief oor die lewe verander het vandat ek 'n ouer - en dalk meer spesifiek 'n pa - is.
Ek wil nou nie 'n debat begin nie - daar is meer as genoeg daarvan aan die gang. Ek wil ook nie politiek praat nie. Ek wil neerpen wat my ervaringe die afgelope week of twee was as pa, want dit is vars in my geheue en gevoelens. Plus, oor 'n jaar-of-wat sal dit baie interessant wees om dit weer te lees, ongeag van wat tussen nou en dan gebeur.
Die nuus waarvan ek praat is onder andere berigte oor :
- die drama in Amerika t.o.v. hulle besluiteloosheid oor addisionele skuld wat hulle moet maak,
- Malema en die ANC jeugliga se uitlatings oor Botswana se regering
- Cosatu se erkenning dat nasionalisering op pad is
- Zenzele Nxumalo se moord vanoggend
Die deel oor Apple en Android is maar net 'n grappie, maar die res werk op my senuwees oor verskeie redes - en ek was nog altyd die ou wat die blink kant aan ons geliefde SA se donker wolkies kon sien. Maar toe Tim Maandagoggend 'n onheilsprentjie skets waarin dit lyk of die ANC jeugliga se hoofagenda is om anargie te stook by die massas sodat die hele land omver gewerp word was die enigste ding waaraan ek kon dink my Mooimooi en hoe dit haar onskuldige lewetjie vorentoe kan beïnvloed. Die gevoel het eintlik my hart sommer omklem.
- Apple se patente-oorlog teen Android produkte
En hier waar ek nou sit voel ek sommer belaglik om dit alles te erken - teenoor myself en teenoor elkeen wat hierdie miskien sal lees. Want ek herinner myself nou daaraan dat daar elke nou en dan 'n huidige "groot gevaar" na vore kom vir Suid Afrika en elke keer kry ons 'n manier om tog maar ...Dis so ver ek gekom het en ek gaan dit sommer net daar los ook.
2011-07-16
Fotos: Lekker Baie Fotos
Sommerfotos
 |
| Sommer net 'n oulike fototjie van 'n oulike Mooimooi |
 |
| Lê lekker by Mamma voor sy begin regmaak vir werk |
Elwica en Herman se Kuier
 |
| By Mapelane 'wyl ons regmaak vir piekniek |
 |
| Oom Herman en Tannie 'Wica kuier bietjie saam met Mooimooi - Pa braai eier en spek |
In die Wildtuin
 |
| Betyds vir sonop in die wildtuin |
 |
| By Mpila kamp het ons koffie gedrink. Maar dit was koud en die son wou nie lekker skyn nie. |
 |
| Middagete (worsbroodjies) by die piekniekplek reglangs die Hluhluwe-rivier |
 |
| Sommer nog 'n "bosfoto" |
 |
| Dit lyk of ons die dag geniet het... |
 |
| Hierdie drie zebra's was baie op hulle senuwees waar Anné die luiperd gewaar het. Kyk die wond op die vulletjie se agterbeen ... is dit deel van die storie? |
 |
| Sprinkaanvoëls en Buffels oppad uit die wildtuin uit naby die boonste hek van Hluhluwe kant |
Lang Hare
 |
| Lawwe gesig met woeste babahare |
 |
| Pappa en Mooimooi se krullebosse |
Net Pappa en Mooimooi
 |
| Die nadrag van 'n eerste Pappa-voersessie |
Ek en Elsoné het lekker rustig naweek gehou, maar ek het weer besef dat dit eintlik 'n voltydse ding is om na haar te kyk - nie dat 'n mens omgee nie.
Ek het kans gehad om haar te voer, iets wat ek eintlik nog nooit gedoen het tot laas naweek toe nie en dit was uit die aard 'n bietjie van 'n leerkurwe maar ook lekker op 'n manier.
 |
| Ek het haar aan die koei voorgestel, en sy het dit nou geniet... |
Anné was darem al 11h25 terug Sondagoggend en die Weichs was die afgelope twee weke op vakansie in Ballito, so hulle het Sondag ook 'n bijetjie vir ons kom kuier.
 |
| Die Weichs het ook kom kuier en Riechard en Ruan kon 'n nuwe maatjie maak. |
En Verder?
 |
| Die maan het mooi kringe gemaak Maandagaand - ek kon darem 'n gawe foto daarvan maak. |
 |
| Met die dat Elsoné se hare toe nie saam met myne gesny is nie, het Anné dit toe maar self 'n bietjie ge-"trim". |
 |
| Sy sit te oulik in die bad, haar bene maak'n diamant "<>" onder haar en sy sit al lekker sterk so. |
 |
| Hoe kon ek nie hierdie foto oplaai nie... |
 |
| Daashy, ons albei se hare 'n bietjie ge-"trim"... |
Subscribe to:
Posts (Atom)