Niks is maklik nie

En borsvoed tel definitief onder die moeilikes, oftewel, dis ons ervaring daarmee. Hierdie naweek gaan 'n draaipunt wees in Elsoné manier van kos kry. Of die tekens gaan kom dat borsvoed gaan makliker word en dat dit al die moeite werd was en gaan wees, of ons gaan dit opgee vir 'n bêd job en begin om met die bottel te voer.

Anné het netnou teenoor my erken dat sy al sou ophou as ek haar nie so gedruk het om aan te hou nie. Ek het vir haar probeer verduidelik dat ek nie wou druk op haar sit nie, maar net wou aanmoedig en dit hopelik op die manier makliker probeer maak. Sy het dit nie so ervaar nie, maar dit lyk of sy darem verstaan dat ek dit so bedoel het, al het sy dit anders ervaar.

Die feit van die saak is dat die moeite wat nou daarin ingaan nie sin maak nie. Sy sê dit behoort nou al vinnig te gaan, twintig minute per voeding, maar sy is nog steeds op 'n uur of selfs meer. Ek sou seersekerlik ook al gatvol gewees het en waarskynlik my man wat so druk op my gesit het om aan te hou probeer in sy mai in gestuur het en vertel het hoe dit van nou af gaan werk. Maar nie my supervrou en Elsoné se superma nie, nee, sy byt vas en op haar tande en sit alles in om dit te maak werk.

Op 'n ander noot; ek en Tim pak more oggend 04h20 die pad aan - ons gaan ons oggendroete hardloop tesame met die klub se 18 km wat beteken ons sal so omtrent 27 km more hardloop. Dit lyk of ons plan nou is om 30 Januarie die Langasun Marathon in Empangeni te hardloop om te probeer kwalifiseer vir die Two Oceans. Jô, Jô, Jô, Jô, Jô!